عشایر بختیاری نشانه رشادت، جنگاوری وابستگی با طبیعت است.
عشایر بختیاری، مردمانی هستند که با وجود سیل غارتگر، آفتاب سوزان، طوفان ویرانگر و هزاران عامل مخرب دیگر در طبیعت با دلاوری هرسال دوبار در دامنه سرسبز زاگرس کوچ میکنند.
عشیره در معنای لغوی شامل قبیله و طایفه است. اما عشایر شامل آن دسته از افرادی هستند که به عشیره وابسته هستند. مکان زندگی عشایر بختیاری اغلب در خوزستان، زاگرس میانی از جمله چهارمحال بختیاری و حتی اصفهان است. معیارهای زندگی عشایر بختیاری، با زندگی پیچیدهی شهرنشینی و حتی زندگی سادهی روستایی مغایر است. عشایر بختیاری با دامداری امرار معاش کرده و حتی مبنای کوچ آنان نیز بهخاطر دامها و یافتن چراگاه و مراتع سرسبز شکل میگیرد.
مال کَنون نام مسلکی قدیمی است که ریشه در پیکره و تاریخ عشایر بختیاری دارد. مال بهمعنای مجموعه سیاه چادرهای هر عشیرهست که نشاندهندهی آبادانی و خرمی است و کَنون یعنی از جا کنده شدن. هر عشیرهای ابتدا با بزرگ قوم خود هماهنگیهای لازم را به عمل میآورد. سپس افراد طایفه و ایل خود را دور هم جمع میکند و آوازی از درد و اندوه آغاز میکند. غم شروع سفری دیگر و داغ از فراغ زمینی که در آن زندگی میکرد. در راه سفر افراد ناتوان به همراه کودکان و زنان بر اسب سوار میشوند.
اما مردان جوان با سلاحهای سرد و گرم به مراقبت از گله و افراد عشیره میپردازند. بهتر است بدانید که زمان کوچ در دو فصل از سال، یکی کوچ به ییلاق در اوایل بهار و دیگری با شروع گرما به سوی نواحی سردسیر و کوچ به قشلاق و مناطق گرمسیری همزمان با آغاز پاییز است.
بنیاد فعالیت گروه عشایر بختیاری بر دامداری و تهیهی لبنیات، گوشت و پوست استوار است. اما زنان عشایر این اقلیم با سرانگشتان هنرمند خود در تولید قالی، سیاه چادر، گلیم، جاجیم و همینطور لباسهای بافتنی، نقش مهمی را ایفا میکنند. فراموش نکنید که در سفر به این منطقه به یادگار از هنرهای دستی عشایر بختیاری چیزی به عنوان سوغات بخرید.
. لباسهای زیبای زنان بختیاری شامل لچک، پیراهن، شلوار قری و غیره جلوهای دلچسب و پوششی همراه با راحتی دارد. شما خواهید دید که لباس مردان عشایر بختیاری نیز این راحتی و زیبایی را نشان میدهد. بالاپوش مردانه که از پشم گوسفند تهیه شده چوخا یا چوقا نامیده میشود. شلوار دبیت، شال، گیوه و چیزهایی از این دست همه نشان از فرهنگ اصیل و بومی عشایر بختیاری دارد. شلوار دبیت تا این حد معروف است که مردم دیگر شهرها هم از ان استفاده میکنند.
گذر از تپههای سرسبز، درههای عمیق و قلهی بلند زردکوه در قلب زاگرس، با همنوایی آواز خوش پرندگان بر درختان بلوط و تماشای میوهی کوچک و ترش مزهی کلخنگ در شیار سنگها، بسیار زیباست. در کشاکش این هیجان، صمیمیت و صفای باطن مردمان بختیاری بسیار تماشایی است.