زندان اسکندر یا مدرسه ضیائیه، یکی از آثار تاریخی شهر یزد بوده که در سال ۶۳۱ هجری قمری به همت مولانا شرف الدین علی رضی بنا گردید و در سال ۷۰۵ هجری قمری توسط پسرش ضیاء الدین حسین تکمیل گشت.
از بخش های این بنا میتوان به وجود چاهی با قطری حدود ۲ متر در وسط حیاط این مدرسه اشاره نمود که به سردابی به عمق حدود ۵ متر منتهی میگردد، کف سرداب حوضی قدیمی وجود دارد که از جمله آثار به جای مانده از بنای اولیه ساختمان است.
گنبد این بنا که از پای تا سر از خشت خام ساخته شده، دارای تزیینات و آرایش گچبری نقاشی با آبرنگ طلایی و لاجوردی بوده که در حال حاضر قسمت هایی از آن بر روی گچ سفید باقی است. اندازه طول هر یک از اضلاع چهار دیوار گنبد ۸٫۸ متر، ارتفاع بقعه ۱۸ متر و فاصله ی دهنه ی آن ۹٫۵ متر است. متاسفانه از کتیبه های چهار دیوار داخل گنبد اثر چندانی باقی نمانده است.
معماری مدرسه ی ضیائیه را می توان از خصوصیات عصر مغولی قلمداد کرد. در این بنا هیچ گونه تزیینات کاشی کاری به چشم نمی خورد و تنها آثار بر جای مانده آن خشت خام بوده که این بنا را تاکنون بر پا نگاه داشته است.
در مورد این بنا روایت هایی مطرح میباشد که قدمت ساخت آن را به زمان حمله اسکندر مقدونی به ایران نسبت میدهد که از این بنا به عنوان زندان استفاده می شده که بعدها تغییر کاربری داده و به عنوان مدرسه مورد استفاده قرار گرفته است.